Reminiscing: JPI 3rd Batch 4th Anniversary (Aug 1999)

By Agdie

Four. Four years have passed since we first met each other. It's like graduating from high school or college (with a 4-year course). But since all of us took JPI 101, we still have 2 more years before graduation.

In those four years, we've seen a lot of changes. We underwent a lot of experiences. We had spent a lot of time together. But also, there came a time when we started to go on our own businesses. And until now, we have never been complete. Nonetheless, the sense of companionship and loyalty to the batch are still there. But what did change during the past four years...

Sir Mon - ang pinaka-mature sa batch (it goes with the experiences kasi...), dating kasa-kasama sa training, substitute sa mga nihongo instructors na absent, our ever-reliable help pagdating sa mga assignments sa nihongo or during reviews, our 'yayo' pagdating sa paggagala sa japan (kaya marami-rami ring napuntahan at hindi nag-aalala sa pagsakay-sakay or pag-order-order), ngayon ay maipagmamalaki na ng batch dahil sa paggiging leader, hindi lang ng isa kundi dalawang teams pa! talagang sanay humawak ng tao, bukod doon, trainer pa ng mga pumapasok na bagong batches, takbuhan pa rin pagdating sa nihongo (nung wala pa si yoshi...), mas malaki na ang responsibilidad sa kumpanya (kahit maliit pa rin siya...), malapit na sigurong ikasal (?)...

Butch - ang enteng ng batch, payat pa rin hanggang ngayon, pinakamagaling sa batch pagdating sa unix at iba pang os, ngayon eh magaling na rin pagdating sa web programming, magaling mag-gitara at nagtuturo pa (dahil gusto niya ngayon siya na ang kakanta...), na-link kay sylvia at vitz, pati na rin kay abba-sensei, pero si shaolin kid pa rin ang nagpatibok ng puso...

Wewet - ang instik na napagkakamalang haponesa, payat pa rin kung titingnan pero tumaba na raw siya (according to her...), magaling pa rin sa nihongo, andun pa rin yung malalantik at mahahabang daliri, dati ay palaisipan kung nilalang nga siya or hindi - ikaw ba naman ang magluto ng 4:00 am, matutulog lang ng konting oras pero buhay na buhay pa rin kahit sa office, hindi giniginaw kahit winter, walang effort sa pag-akyat ng mt. fuji with matching pa-kanta kanta pa, etc. - ngayon eh palaisipan pa rin yata, mahilig pa ring mag-overseas call pero hindi na tulad ng dati na parang investor ng telephone co., ang dating pagtawag niya ng kuya eh nawala na (ano na kaya...babes, labs, sugar, popcorn...), favorite pa rin ang carpenters pero ngayon eh kinakanta na rin ang birdie...(hindi kaya eto ang theme song nila?)...

Bong - isa sa mga naunang pumunta sa japan, dati ay nangangapa lang pagdating sa computers, pero ngayon eh oracle dba pa, pakonti nang pakonti ang buhok...sa ulo (sa taas...), unang naging dcs, pero nalipat sa mst, naging mas 'girl' ngayon, naging model ng 'her bench', nabulag si sylvia (wala pa bang wedding plans?)

Sylvia - ang 'sandra bullock' ng jpi (tuwang-tuwa...), suki ng japan, walang formal training sa nihongo pero kayang-kayang mabuhay sa japan, at nahilig na rin sa pagkaing hapon, from dcs napunta sa mst (sinusundan si bong?), maputi pa rin, parang naging mas mataray? (siguro nahawa kay bong...)

Dong - isa sa maipagmamalaki sa batch dahil sa pagiging asst. leader niya ngayon (eh halos kasi lahat ng training/seminar eh sinamahan..), dati ay payat, ngayon eh medyo tumataba na siya (marami nga ang nakapansin...), andun pa rin ang kanyang asset...ang kanyang boses, kaya kahit maraming bagong magaling kumanta eh wala pa ring tatalo sa original songer (o sige na nga, nandoon pa rin yung isa pa niyang asset, pero marami na'ng kakumpitensiya...), dating tinutukso kay vitz at hindi niya ito ma-take, pero ngayon eh take-na-take na niya...and going strong pa di ba?

Aimee - ang pinakaunang nagka-pamilya sa batch, from nomad naging oracle d2000 forms and reports expert at access na rin, malaki na ang itinaba compared nung trainee (pero hindi tumaba after manganak?), lalo (daw) lumaki ang balakang, mas straight na ang buhok ngayon, shopping queen noon, pero super mom na ngayon (stage mother naman kay 'mre)...

Jayvee - lalo siyang tumaba ngayon, dating taga-dcs pero ngayon eh napunta na sa itpst, ang walang kupas na dayanara torres ng jpi, pinakamayaman sa batch (kaya mo bang mag-tour sa hongkong at singapore?), lumala ang ingrown kaya nagpa-thank u doc...ng kuko,

Ruther - dati ay payat siya, pero ngayon eh nabibilang na rin sa mga malulusog sa batch, dati ay nagpo-program lang siya, ngayon pati hardware and maintenance eh ginagawa niya, paiba-iba ang ayos ng buhok - from kulot, naging unat, naging wavy..., paiba-iba rin ang cellphone (at ang kulay nito ay kulay din ng suot...), marami na ring napuntahang bansa tulad ng qatar at singapore bukod pa sa japan, at malapit na ring maging saudi boy...

Agdie - Magaling pa rin sumayaw. Noon ay taga-CMS project pero nagpalipat dahil hindi niya raw type ang work (swerte mo!). Dating MS ACCESS programmer ngayon ay oracle na ang hawak. Mataba pa rin hanggang ngayon.

Kenx - ang henyo ng batch, dati ay programmer lang, pero ngayon eh kayang-kaya nang ring mag-design ng system (pati pix nila ni wife eh nagawan ng program...), mahilig mag-chat dati at dahil dito ay natagpuan ang kanyang wife, honey, etc..., dati ay happy-go-lucky, pero ngayon eh family man na and soon-to-be father pa,

Emil - ang nagbibigay buhay dati sa batch lang, pero ngayon sa buong kumpanya na, dati payat siya, tapos tumaba (dahil sa mga experiment cooking...), pero ngayon eh sexy na daw, dati itim ang buhok pero ngayon eh paiba-iba na ang kulay, maraming nali-link sa kanya noon at magpahanggang ngayon, mapa-local or international, dati ay konti lang ang alam pagdating sa computers, pero ngayon mapa-software or hardware eh kayang-kaya na, dati ay programmer lang, pero ngayon eh key person pa, dati ay simple lang ang kanyang buhay, pero ngayon ay sosyal na siya (o pa-sosyal), dumadami ang papa at jun-jun, maraming na ring mga pagdapa ang naranasan, pero ala-Miriam Quiambao, taas-noo pa ring tumatayo at ipapakita ang napakamahal na ngiti na kulay blue...orange...red...violet...ang walang kupas na ms universe...ang inay ng jpi...

Noel - ang pinakamatangkad and pinakamalaki sa batch, na lalong pang lumaki ngayon...ang katawan, maitim pa rin (dahil sa tagal sa qatar...), expert sa powerpoint noon, pero ngayon pati na rin sa windows nt, nakabuo ng guwapong bata (buti na lang mana kay misis...)

Vitz - noon eh sakitin ang dating niya - madaling mag-chill at malma na ang pag-ubo na parang pati baga eh lalabas na, pero ngayon eh malusog na siya, at hindi na rin maawat ang paglaki ng...bilbil at puson, dati ay maitim ang dating niya, pero ngayon eh fair complexion na(salamat sa chin-chun-zu) at kinaiinggitan ang kanyang magandang buhok (gastusan ba naman ng katakut-takot...), dati ay malikot ang kanyang kamay at maraming mannerisms na kakaiba, pero ngayon eh wala na ito, kay dong na lang niya nagagamit ang pagka-likot ng kamay (come to think of it...dito yata niya nakuha si dong...)

There are a lot of changes that happened - either physical, personality-wise, emotional, intellectual, or spiritual. A lot of experiences have passed our way - happy or sad. A lot of moments we've shared - in victories or defeats. But in those four years, the companionship, the care for one another, the laughter and tears remained the same.


Changes may have taken its course in our batch, but I still believe that these changes, whether bad or good, helped us into what and where we are right now, a more responsible, more intelligent, God-fearing, and better individuals striving for the best!



HAPPY ANNIVERSARY! HAPPY ANNIVERSARY! HAPPY ANNIVERSARY! HAPPY ANNIVERSARY! HAPPY ANNIVERSARY!
GOD BLESS US ALL!

Sige, Bowling pa!

 

Another addiction I'm having recently is with Bowling.

I don't think I can ever be an expert in this game, but going through it and developing my body's tactile memory to it is fun.

Since February, I think we bowled 6 times already.  i know that's not a lot, but I used to bowl like once a year only, during our company's tournament.  6 times since Feb is like every other weekend. 

I have a beef with bowling, a score to settle if you will.  My Jap friends and I bowled last August and I ended up getting the lowest score not only from our team but out of everybody.  There was a time I only got 70! and my highest was only 100!!!

Why did I get those scores?  For one thing, I don't have a constant throw.  Secondly, my ball always curves to the left and not at a constant rate.  Sometimes, it curves near the kingpin, sometimes halfway down the lane.  Lastly, I just don't know how!  I only bowl on instinct. 

Now, I know how to fix this.  I switched to a heavier ball (13pounds) to counteract the early curve of the ball.  I am now throwing the ball the same way as much as possible.  I also let go of the mentality of aiming for strikes only; because downing spares can improve my accuracy a lot quicker than just hitting the 1&3 pins and praying for a strike.  With constant practice and an increasing love of the game, I am currently averaging 126.  I had 2 150+ games the other time.  I really hope to master this in time for our tournament on April 21!

Gambatteru!